Duiventillen

Duiventillen, een cultuurhistorisch fenomeen en Vervlogen Verleden.
Misschien heb ik voor de historische duivenhouderij belangstelling gekregen doordat ik als jongen korte tijd postduiven heb gehad.
Of de belangstelling voor “duivenonderdak”  komt doordat ik uit een “bouwers familie” kom en de verschillende constructies fascinerend vindt. Bovendien heb ik van jongs-af  belangstelling voor alles wat vliegt en leeft.
Dat de mens altijd een bijzondere band met duiven heeft gehad komt tot hedendaagse uiting in de grote verscheidenheid van “duiven-onderdak”.
Duiventillen, Duiventorens, Duivenkast, Duifhuis, Duifbehuizing, Duivenzolder, Duivenslag, Duivenslagpoort, Duivenpoort tot Duivenkot en Duivenhok allemaal benamingen welke te maken hebben met het houden van duiven door de mens.
Duiven houden voor vleesconsumptie en mest voor het land is een oude cultuur welke teruggaat tot 4500 jaar voor Christus. In vele oude beschavingen had de duif een belangrijke- tot zelfs een heilige plaats.
Bijzondere culturen waren het houden van zeer grote aantallen duiven, tot tienduizenden,  in torens te Egypte. Ook Perzische, Afghaanse en Indiase beschavingen zijn bekend van duiven houderijen. In de latere culturen van Grieken, Romeinen en de Arabische werd de duif vanwege zijn uitstekende oriëntatievermogen al voor het overbrengen van berichten gebruikt.
Daar in het oosten ligt de bakermat van duivenrassen.
Vanwege het grote belang wat de duif voor de mens betekende werd er graag voor duivenonderdak gezorgd. Zoals in het Turkse Cappadocië waar een innige band van mens en duif in het “samenonderdak” te zien is.
In Nederland was het houden van duiven een “heerlijk recht” dat voorbehouden was aan kasteelheren of landeigenaren.
Ook hier was het belang: smakelijk vlees en goede mest.  

Nederland

Overige landen

 

error: Content is protected !!